berlin

you're too smart to remember
you're too smart to remember,
lucky you.

life

yarın 2 buçuk yıl süren bu işi bitiriyorum.
bu işi de bitiriyorum.

mamamiya

blogumu bi elden gecirdim cok belli oluyor degil mi. kendimi de elden gecirmeye devam ediyorum. ayrica, su an bambaska bir sey yapmam gerekirken bunu yapiyorum. cok fena. simdi gidip o bambaska seyi yapmaya devam edeyim. bi heyecan basti simdi. sabah da bi heyecanlandim ne bicimdi ama. insan ic organlarini oyle hemen nasil da hoplatiyor, beyin cok acayip bisey sen mi buyuksun ben mi buyugum beyin. goreceyiz!

bazı insanların kendilerini nasıl kandırdıklarını görüp ibret alıyorum, bunları yapmamalıyım diye söyleniyorum kendime. 1 tane hayatım var, biricik olmalı, übücük olmalı, ama anlamlı olmalı. biz olduramıyorsak anlam olmuyor, anlam olmayınca da ne bok oluyor bilmiyorum. ama bazen söylenip duruyorum, size de söyleyeyim

korkuyla kabullenmek,
arzuyla telaş arasıda bir yerlerde hep gerçek.

önce kendinle konuşmayı öğren.

çok beylik oldu di mi?

anlamıyorum şu hayatta minicik küçücük şeyler böyle matruşka gibi çoğalıyor çoğalıyor ve hayatı güzelleştiriyor son kertede detay.

yalnızca bir mustafa sandal albümü değil.

ve beceriksizlikler beni hayata büyük bağlıyor bazen, bunu da itiraf etmeliyim.